Eşiğinde

Deniz pencerende eskiyor
Yukarı dağlarda
Yağmur tozunda,
Akşam lekesi düşmüş nakışlara
ıssız, kımıltısız bir yalnızlık
ayakucuna gelip çörekleniyor

birkaç dal fesleğen bırakıyorum
kapının eşiğine
vazgeçme diye beklemekten

camları açmalıyım, izin ver
perdeler, divan örtüleri
eski duvar aynasında
kurutulmuş çiçekler
ve kırılgan yüzün
yeniden rüzgarla

ne çok öpmek isterim
çizgilerinden göz kenarlarının

hoyrat gecenin güvertesinde
böyle sevmiştim bir zamanlar
ayrık otlar gibi hissettiğimde