Gerçi kim hûblara ‘işve vü nâz oldı şümâr
‘Âşıka sûz u güdâz ile niyâz olur kâr

Ger cefâyise eger gâh vefâ olsa ne var
Sen esirge beni baht oldugı yeter gaddâr

Âh kim olmada günden güne hâlüm düşvâr
Öldürür bu gam u endûh beni âhir-i kâr

Baht-ı serkeş olıcak n’eylesün ana dil-dâr
Şeş-der-i gamda beni baht-ı siyâh eyler zâr

Yâr cevvâr diyü aglama ‘Âşık her bâr
Tutalum terk-i cefâ ide vefâdâr ola yâr

Her kaçan yâr vefâ itmege peymân eyler
Tâli’-i nahsum anı yine peşîmân eyler

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.